Bijbelgedeelte: 1 Koningen 16:29 tot 17:7

1 Koningen 16
Vers 29-30
De geschiedenissen van Elia spelen zich af in het tienstammenrijk (‘Israël’). Achab is de zoon van de goddeloze koning Omri. Zijn regeringsperiode (875-854 v.Chr.) is afgerond op hele jaren. De Bijbel meet de betekenis van de koningen van Israël niet af aan hun successen, maar aan hun (on)gehoorzaamheid aan de HEERE. Een koning kan het land rijk gemaakt hebben, overwinningen op de vijand behalen en het land goed besturen, en toch een slechte koning zijn, als hij doet wat kwaad is in de ogen van de HEERE. Daarin ligt een boodschap voor ons. De betekenis van ons leven ligt ten diepste niet in wat we onder de mensen presteren, maar in de mate waarin we de HEERE mogen dienen.

Vers 31
Met de vraag ‘was het een lichte zaak…’ wordt bedoeld, dat het juist geen lichte, maar een heel ernstige zonde is. De zonden van Jerobeam wijzen op de kalverendienst in Dan en Bethel. Met de kalveren wilde Jerobeam de HEERE dienen (1 Koningen 12:26-33). De HEERE wil echter alleen gediend worden op de manier die Hij Zelf heeft geboden.
Bij de zonde van de kalverendienst (tegen het tweede gebod) voegt Achab nog de zonde van de Baäldienst (tegen het eerste gebod). Achab ging de Baäl dienen door zijn huwelijk met Izebel, de dochter van Eth-Baäl (betekent: met hem is Baäl), de koning van Tyrus. De inwoners van diens gebied, het land ten noorden van Israël aan de Middellandse Zee, worden ‘Sidoniërs’ genoemd. Baäl betekent: heer, bezitter. Vele heidense steden en streken hadden een eigen Baäl, die vereerd werd als god van de landbouw en vruchtbaarheid.

Vers 32
Achabs ene zonde brengt de andere voort; een waarschuwing voor ons! In dit vers volgt zijn derde zonde. Hij laat in Samaria, zijn hoofdstad, een tempel en een altaar bouwen voor de Baäl van zijn vrouw. In deze tempel stond vermoedelijk geen beeld, maar wel een gewijde steen als symbool van de god.

Vers 33
Achabs vierde zonde. Het Hebreeuwse woord voor ‘bos’ kan ook met ‘gewijde paal’ vertaald worden. Het gaat om een symbool ter ere van de godin Asjera, die als vrouw van Baäl werd vereerd.

Vers 34
Een laatste onderstreping van het goddeloze karakter van Achabs regeringsperiode: Jericho wordt ‘opgebouwd’. Jericho was bij de intocht van Israël verwoest (Jozua 6:24). De HEERE had bij monde van Jozua verboden, de stad weer op te bouwen (Jozua 6:25). In de tijd daarna woonden er wel mensen op en om de puinhopen van Jericho (Jozua 18:21), maar Jericho werd nooit een stad met muren en een poort. Nu gebeurt dat wel. Hiël versterkt, waarschijnlijk in opdracht van koning Achab, de stad tegen de dreiging van de Moabieten. Of men niet meer wist van de vloek die ooit door Jozua was uitgesproken (Jozua 6:26), of dat men het wel wist, maar zich er niets van aantrok, is niet bekend. Maar in elk geval blijkt, hoe men in deze periode in geen enkel opzicht rekende met Gods Woord. Met alle gevolgen van dien, want bij het leggen van het fundament voor de stadsmuren sterft Hiëls oudste zoon en bij het afhangen van de stadspoorten zijn jongste zoon.

1 Koningen 17
Vers 1
In deze goddeloze tijd treedt Elia op. De betekenis van zijn naam typeert zijn hele optreden: ‘de HEERE (en dus niet Baäl) is mijn God’. Elia komt uit Thisbe (in het Overjordaanse). We weten niet waar Elia en Achab elkaar ontmoetten. In elk geval deelt Elia met een plechtige eed (de betekenis is: alleen als de HEERE níet leeft, komt deze voorzegging niet uit) aan Achab mee, dat er de komende jaren geen regen of dauw zal zijn. Israël ontleende zijn vruchtbaarheid voor een deel aan de regen, maar vooral aan de dauw. Als de regen en de dauw ingehouden zouden worden, zou dat betekenen dat de oogst mislukte en daardoor kon er een economische crisis of zelfs hongersnood ontstaan.
Jakobus 5:17 geeft aan dat Elia zélf om deze droogte gebeden heeft. Waarom, wordt niet gezegd. Het laat zich wel raden. Toen de profeet zag dat Gods zegeningen Israël niet tot bekering brachten, bad hij om Gods oordelen. Niet als een doel op zich, maar als een middel tot bekering van Israël. Op deze manier moet het volk wel inzien, dat het niet Baäl is die voor vruchtbaarheid van het land zorgt.
De toevoeging ‘tenzij dan naar mijn woord’ maakt voor Achab twee dingen duidelijk:

1. Het oordeel komt bij de HEERE, de God van Elia vandaan.
2. Het is ook alleen de God van Elia Die, door het woord van Zijn knecht, een einde kan maken aan de droogte. Niet Baäl!

Vers 2-7
Door zijn boodschap is Elia in een moeilijke positie geraakt. Mogelijk wil de koning hem doden of hem dwingen de ontstane situatie weer ongedaan te maken. Ook zullen er wellicht andere inwoners van Israël zijn, die Elia lastigvallen met de vraag om regen en dauw. Daarom geeft God Zijn knecht een veilige plaats bij de Krith, een beek in het Overjordaanse. Dat betekent wel dat de profeet, die het woord van de HEERE doorgeeft aan het volk, niet langer in Israël is. Op deze manier trekt de HEERE Zich tijdelijk terug. Dat het raven zijn die hem voedsel brengen, is wonderlijk: de roofzuchtige dieren zouden het ook zelf kunnen opeten. Bij het vlees moeten we waarschijnlijk denken aan kleinere vogels die door de raven gevangen waren. Als mensen die in de buurt van de Krith kwamen, de raven zagen, zouden ze niet snel op het idee komen dat ze in de buurt van een levend wezen waren. Raven houden zich normaal gesproken namelijk op in de buurt van karkassen.
Elia’s verblijf bij de beek Krith is een periode van beproeving geweest. Elke dag zag Elia het water in de beek verder opdrogen. Totdat er geen water meer in de beek stond.