Bijbelgedeelte: Genesis 6

Vers 1
In hoofdstuk 5 vinden we de geslachtslijst van Adam via Seth tot Noach. Het gaat dus over het nageslacht dat de Heere dient (vgl. Genesis 4:26), in tegenstelling tot de geslachtslijn van Kaïn (Genesis 4:17-24). Toch wordt ook hier de vreze des Heeren schaars. In Genesis 5:22 wordt met nadruk van Henoch vermeld dat hij wandelt met God: blijkbaar is dat dan al meer uitzondering dan regel. Zo wordt de toon gezet voor de oordeelsaankondiging in hoofdstuk 6. De bevolking groeit snel en de mensen blijven lang leven.

Vers 2-3
Sommige mensen menen dat Gods zonen, goddelijke wezens, engelen, geweest zijn. Waarschijnlijker is dat het om godvrezende mensen uit het geslacht van Seth gaat en om goddeloze mensen uit de geslachtslijn van Kaïn. De kinderen van gelovige ouders vinden het niet belangrijk of die vrouw of man met wie ze trouwen de Heere liefheeft. Deze gemengde huwelijken bevorderen de toenemende goddeloosheid op de aarde. Daarom roepen zij Gods toorn op. Hij zal niet eindeloos oproepen tot bekering. Hij straft de zonde, maar Hij geeft genadetijd: 120 jaar uitstel voor de zondvloed.
De gelovigen worden vaker aangeduid als kinderen van God, zie Deuteronomium 14:1, Psalm 73:15, Jesaja 43:6, Lukas 3:38. Ook in Johannes 1:12 en 13 staan degenen die uit het vlees geboren zijn (‘kinderen van de mens’) in contrast met degenen die uit God geboren zijn (‘kinderen van God’).

Vers 4-5
In de tijd voor, maar ook na, de zondvloed kwamen reuzen voor (Deuteronomium 1:28 en 1 Samuël 17:4). De zonden van de mensen zijn zo veel geworden, dat zij als het ware de aarde bedekken als een duistere deken. Wat er in het hart van de mens opkomt, is niet godvrezend, maar goddeloos.

Vers 6-7
In dit vers zien we de pijn van God om de zondige mens. Zó heeft Hij het niet bedoeld. Zó heeft Hij deze aarde met haar bewoners niet geschapen. Zo mist Zijn schepping haar doel (zonde betekent doel-missen!). In het oordeel sleurt de mens ook de dieren mee.

Vers 8-13
Wat een wonder van genade dat God toch verder gaat met de mens. Hij vergeet zijn verbond en beloften nooit (Genesis 3:15). God zorgt altijd voor een ‘rest’, een overblijfsel dat Hem dient. Hier vindt Noach genade in de ogen van de Heere. Hij is rechtvaardig, hij leeft naar Gods geboden. Dat is de vrucht van de Heilige Geest. Hij wordt ook oprecht genoemd. Zijn vroomheid is geen huichelarij, maar een zaak van zijn hart. Net zoals van Henoch meldt de Heilige Schrift van Noach dat hij wandelt met God, dat wil zeggen dat hij in het dagelijkse leven leeft met de Heere.
Het contrast tussen Noach en zijn goddeloze medemensen die steeds verder bij de Heere vandaan gaan, is groot. De mens volhardt in de zonden. De genadetijd zal een eind kennen, waarna de aarde verdorven zal worden.

Vers 14-17
Van goferhout, waarschijnlijk een soort cipressenhout, moet Noach een enorme drijvende kist bouwen van 150 m lang, 25 m breed en 15 meter hoog. (Een el is ongeveer 50 cm.) Er komen drie verdiepingen. Er moet ook een lichtopening in de ark komen en aan de zijkant een grote deur. Alle levende wezens buiten de ark zullen sterven als de Heere de watervloed over de aarde brengt.

Vers 18-22
Met Noach maakt de Heere een verbond. Hij wil hem en zijn gezin behouden. Ook van de dieren ontkomen er steeds twee aan het oordeel. Er moet ook genoeg te eten zijn voor Noach, zijn gezin en de dieren.
Wat een wonder! Noach werkt nauwgezet uit wat God hem bevolen had. Hij handelt naar Gods bevel. Hij gelooft Gods waarschuwing, ook als hij er 120 jaar lang om wordt uitgelachen en bespot. Dat vraagt God van ons allemaal (Psalm 119:1 berijmd).