Bijbelgedeelte: Johannes 20:1-10

Vers 1-2
De andere evangelisten vertellen dat er meer vrouwen naar het graf gingen (Markus 16:1; Lukas 24:10). Johannes ontkent dat niet, maar richt de aandacht uitsluitend op één van hen: Maria Magdalena. Wie was Maria Magdalena? De Heere Jezus had zeven duivelen uit haar geworpen (Lukas 8:2). Maria was Jezus toen gaan volgen en diende de Heere Jezus van haar goederen (Markus 15:41 en Lukas 8:2). Samen met enkele andere vrouwen is ze getuige van het sterven en de begrafenis van Jezus (Markus 15:40 en 47).
Van de andere evangelisten weten we dat Maria naar het graf ging om bij het graf te kijken en om het lichaam van Jezus te zalven. Daaruit spreekt haar liefde voor Jezus. Die liefde wordt onderstreept door het tijdstip: vroeg, als het nog duister was. De vraag die naar ons toe komt, is of wij de Heere Jezus ook liefhebben en Hem, vanaf de vroege ochtend, willen dienen.
De afgewentelde steen is een eerste (stille) getuige van de opstanding. Maria gaat naar Petrus en de andere discipel, welken Jezus liefhad. Met die andere discipel wordt Johannes, de schrijver van dit evangelie, bedoeld.

Vers 3-5
De levendige, gedetailleerde manier waarop het gaan van Petrus en Johannes naar het graf wordt beschreven, geeft aan dat we hier met een betrouwbaar ooggetuigenverslag te maken hebben. De schrijver van het evangelie, Johannes, was er zelf bij.
Het Griekse woord voor lopen (vers 2 en 4) betekent eigenlijk rennen. Waarom Johannes sneller loopt dan Petrus, is niet helemaal duidelijk. Was hij misschien jonger dan Petrus? Of is er op dit moment schroom bij Petrus, omdat hij zijn Meester heeft verloochend? Dat Johannes in eerste instantie niet het graf ingaat en Petrus wel, kan te verklaren zijn uit het karakter van Petrus.

Vers 6-7
In het graf liggen de doeken waarin Jezus naar Joodse gewoonte begraven was (zie Johannes 19:40). Deze doeken werden gebruikt om de armen, benen en het hoofd van een gestorvene in de juiste stand te houden. Dat de doeken nog in het graf liggen en ook nog eens ordelijk een plaats hebben, bewijst dat er geen grafroof heeft plaatsgevonden. Dan zouden de doeken wel meegenomen zijn of ergens zijn neergegooid. Het lege graf en de doeken vormen met elkaar de tweede stille getuige van de opstanding.

Vers 8-10
Johannes zag het en geloofde. De kanttekeningen geven terecht aan, dat het woord geloofde op twee manieren kan worden uitgelegd. Of: hij begon te geloven dat Jezus was opgestaan. In dit geval zou er sprake zijn van een beginnend geloof in de opstanding van Jezus. Of: hij geloofde wat Maria zei, namelijk dat ze de Heere hadden weggenomen. In dát geval zou er dus nog helemaal geen sprake van zijn dat Johannes gelooft dat de Heere Jezus is opgestaan. Gezien vers 9 lijkt de tweede mogelijkheid de meest waarschijnlijke.
Ze wisten nog de Schrift niet: Hoewel de discipelen de Heere Jezus een aantal keren over Zijn opstanding hadden horen spreken (zie bijvoorbeeld Mattheüs 16:21; 17:23; 20:19), misten ze nog het inzicht in de noodzaak en betekenis van de opstanding. Ze konden het niet plaatsen en dachten er nu dus ook niet aan dat Zijn woorden vervuld waren.