Bijbelgedeelte: Lukas 2:21-38

Vers 21
Zeven dagen na de geboorte, dus op de achtste levensdag, wordt de Heere Jezus door Jozef besneden. Hij krijgt dan de naam Jezus, de naam die de engel genoemd had voordat Hij door de Heilige Geest ontvangen was. Deze naam betekent Zaligmaker.

Vers 22-24
Na de geboorte van een zoon is de vrouw, volgens de wet van God (Leviticus 12:1-8), zeven dagen onrein. Na de besnijdenis moet ze nog 33 dagen in afzondering blijven. Dan mag ze niet in de tempel of de synagoge verschijnen en niets heiligs aanraken. Na deze 40 dagen wordt Jezus voorgesteld aan God. Dat heeft God geboden in Zijn wet. Alle eerstgeborenen werden tot de dienst van de Heere geheiligd, totdat de stam van Levi (na de zonde met het gouden kalf) plaatsvervangend dienst ging doen in de tempel. Vanaf dat moment werd de eerstgeborene losgekocht voor vijf sikkels (ca. € 3,50). Dit geld was bestemd voor de Levieten. Verder wordt het reinigingsoffer gebracht. Rijken offerden een lam en armen brachten een paar tortelduiven of jonge duiven. Het offer dat Jozef en Maria brengen zegt dus iets over hun ‘welstand’.
De Heere Jezus ondergaat het reinigingsoffer voor al de Zijnen. Hij neemt al hun onreinheid op Zich en offert Zichzelf voor hen op, want Hij is Zelf de inhoud van dit offer. Het lam dat, of in dit geval de duif die, geofferd moest worden, wijst heen naar het Lam Gods.

Vers 25-28
Simeon, een man uit Jeruzalem, is rechtvaardig en vroom. Deze man verwacht de Messias. Hier wordt Jezus ‘de Vertroosting Israëls’ genoemd. Hij zal het volk troosten en redden van de vloek van de zonde.
De Heilige Geest was op Simeon. De Heilige Geest is op alle gelovigen, maar hier wordt in het bijzonder bedoeld de Geest van de profetie. Simeon weet dat de Messias nog tijdens zijn leven zal komen. Simeon wordt van binnen uit, door de Heilige Geest, naar de tempel gedreven.

Vers 29-32
Simeon verlangt te sterven, maar weet dat hij niet zal sterven voor hij de Messias gezien heeft. Nu gaat hij met blijdschap de dood tegemoet (Filippensen 1:23). God heeft Zijn belofte gehouden.
De Heere openbaart hem dat dit Kind de beloofde Messias is en Simeon gelooft dat. De Heere Jezus is de Bewerker van zijn zaligheid, maar Simeon belijdt dat die zaligheid ook voor de heidenen is. Christus is de Zon der gerechtigheid, het Licht der wereld. Zonder het Evangelie verkeert de wereld in volslagen duisternis. Christus is de heerlijkheid van dit volk. Door het geloof in het Evangelie verkrijgt het de eeuwige heerlijkheid.

Vers 33-35
Simeon zegent Jozef en Maria die verwonderd hebben geluisterd naar deze onbekende. Hij zegt tegen Maria dat Christus de ondergang is voor alle hoogmoedige mensen (Lukas 1:51), hen die Hem niet nodig hebben en dat Hij het behoud is voor allen die nederig voor Hem knielen. Christus is het bewijsteken van Gods liefde, maar velen zullen dat weerspreken. Ze zullen in Hem een verleider zien, Hem zelfs voor een Godslasteraar uitmaken. Opdat openbaar komt wat er in de harten van de mensen leeft ten aanzien van de Heere Jezus. Maria zal diep verdriet hebben, als ze zal zien dat het volk haar Zoon zal verwerpen en kruisigen.

Vers 36-37
Anna is de dochter van Fanuël uit de stam van Aser. Zij heeft de gave van de profetie: het toepasselijk spreken van Gods Woord in bepaalde situaties. Ze is slechts zeven jaar getrouwd geweest en ze komt elke dag in de tempel. Het ‘nacht en dag dienen’ betekent niet dat ze in de tempel woont. Het geeft aan dat het dienen van de Heere haar helemaal in beslag neemt, ze leeft heel dicht bij de Heere. Vasten kan goed zijn, bijvoorbeeld als het een uiting is van droefheid en berouw. Het mag geen verdienstelijk werk zijn.

Vers 38
Anna komt bij hen staan en looft God voor dit Kind. Ze spreekt over Hem tot allen die de verlossing van de zonde en schuld, van de dood en de duivel, van eigen vlees en van alle ellende verwachten.