Bijbelgedeelte: Lukas 4:16-31

Vers 16-17
De Heere Jezus heeft tot Zijn dertigste jaar in Nazareth gewoond. Het was in die tijd de gewoonte staande uit Gods Woord voor te lezen en zittend te preken. De Heere Jezus sluit Zich bij deze traditie aan. De gemeente staat de hele dienst. In de verschillende evangeliën lezen we vaker dat de Heere Jezus predikte, dat Hij het Woord las wordt alleen hier in Nazareth vermeld.
De boekrollen, die waren gemaakt van papyrus, bewaarde men in een kist of kast in de synagoge. Alle rollen van het Oude Testament waren daar opgeborgen. Volgens Matthew Henry was dit Schriftgedeelte aan de beurt om te worden gelezen. Het is Gods voorzienigheid die bepaalde dat juist dít gedeelte, dat zo duidelijk over de Messias spreekt, moest worden gelezen.

Vers 18
De Heere Jezus heeft de Heilige Geest niet met mate ontvangen (Johannes 3:34), dus volledig. In tegenstelling tot de profeten ontving Hij ál de genadegaven van de Geest. Christus heeft deze gaven niet voor Zichzelf ontvangen, maar om ze uit te delen. God de Vader zendt Zijn Zoon naar deze aarde om aan armen de blijde boodschap van genade, van de vergeving van de zonden en het eeuwige leven te brengen.
De armen en de gebrokenen van hart zijn de geestelijke armen die hun ellende kennen, zich voor God vernederen en Hem om genade smeken (vgl. Mattheüs 5:3).

Vers 19
Gevangenen zijn mensen die zichzelf niet kunnen bevrijden van de heerschappij van de duivel, de zonde, de wereldsgezindheid en de vloek van de Wet. Met het Evangelie bracht Jezus het licht in de duisternis van de zonden. Geestelijke blinden, die geen rechte kennis hebben van God en geestelijke zaken, krijgen het gezicht door de kracht van Zijn genade. Jezus predikt verlossing aan mensen die uit zichzelf geen raad meer weten, moedeloos en hulpeloos zijn, omdat ze beseffen tegen een heilig en rechtvaardig God te hebben gezondigd en de eeuwige dood te hebben verdiend.
Met het ‘aangename jaar des Heeren’ wordt verwezen naar het jubeljaar. Tijdens het jubeljaar werden bezittingen aan de eerste eigenaar teruggegeven en kregen slaven vrijheid. Hier gaat het om de tijd van de toekomst van de Messias. Hij zal alles wat door de zondeval vernield is, weer herstellen.

Vers 21-22
Jezus maakt Zich in Nazareth openlijk bekend als de beloofde Messias. Ze horen het met hun eigen oren uit Zijn mond, nadat ze al eerder de geruchten van Zijn prediking en wonderen die Hij deed, hadden gehoord.
De aanwezigen voelen allen dat Zijn Woord geestelijk en krachtig is (1 Korinthe 2:4). Ze denken: ‘Is dit de zoon van die timmerman? Waar haalt Hij deze wijsheid vandaan?’ Zijn woorden van genade wekken hun verwondering. Sommigen zullen werkelijk hebben geconcludeerd dat Hij door God geleerd was, anderen vroegen zich af hoe Hij het durfde Zich de Messias te noemen en benoemden dit in hun hart als godslasterlijk (Mattheüs 26:63-68). Dit blijkt als de Heere Jezus vervolgens hun gedachten uitspreekt en aangeeft dat Hij wel weet dat zij hopen dat Hij ook in Nazareth wonderen zal doen.

Vers 23-24
De inwoners van Nazareth vinden dat zij toch, als oud-plaatsgenoten, in de eerste plaats in aanmerking komen om Zijn wonderen te zien. Ze zien Hem meer als een wonderdokter, die zijn eigen ‘patiënten’ verwaarloost, maar niet als de Messias. Ze willen dat de Heere Jezus voor hen een ‘demonstratie van Zijn kunnen’ geeft, wat Hij weigert omdat Hij weet hoe zij over Hem denken.
In Kapernaüm heeft de Heere Jezus veel zieken en bezetenen genezen. Onder andere de knecht van een hoofdman, de schoonmoeder van Petrus, de verlamde, de bloedvloeiende vrouw, de man met de verdorde hand en de dochter van Jaïrus, die Hij zelfs uit de dood heeft opgewekt (Markus 1:34).
De geschiedenis van Israël laat zien dat het volk niet één profeet geloofd heeft. Het volk heeft Gods stem in Zijn profeten niet willen horen (2 Kronieken 36:16, Handelingen 7:52). De verwerping van de Heere Jezus begint al in Zijn vaderstad Nazareth, waar ze Hem het beste kennen.

Vers 25-27
Toen de profeet Elia leefde en er hongersnood heerste in het land Kanaän, werd hij naar de heidense weduwe in Zarfath gezonden, omdat de Israëlitische weduwen niet geloofden. Het regende drie jaar en zes maanden niet. Sarepta Sidonis is in het Oude Testament de plaats Zarfath, een plaats bij Sidon.
Toen de profeet Elisa leefde, waren er veel melaatsen in Israël, maar ze gingen niet naar Elisa, omdat ze niet geloofden. De heidense Naäman, die bovendien een vijand was van Israël, werd genezen vanwege zijn geloof. Met deze voorbeelden wilde Jezus tonen dat Hij Zijn genade wil geven aan iedereen, ook aan de heidenen.

Vers 29
Als de inwoners van Nazareth horen hoe in de tijd van Elia en Elisa God de heidenen genadig was, zijn ze woedend. Zíj zijn Abrahams zaad. Dit is een grote omslag in de paar minuten die sinds vers 22 voorbijgegaan zijn. Ze werpen Hem de synagoge en de stad uit, en feitelijk ook hun eigen leven uit.

Vers 30-31
Ze maken een ander wonder mee dan ze hadden gevraagd: Jezus toont Zijn almacht door hen op afstand te houden. Ze zien Hem niet of ze worden weerhouden Hem van de berg te werpen (Kanttekeningen). Jezus is uit Nazareth verdreven. Het ongeloof overheerste daar. Hierin zien we een waarschuwing: de Heere blijft niet eindeloos roepen. We dienen acht te geven op de roepstem van de wachtende Christus.