Bijbelgedeelte: Markus 10:46-52

Intro
Jezus is onderweg naar Jeruzalem om daar te gaan lijden en sterven. De Heere Jezus heeft het al drie keer aangekondigd (8:31,9: 30–37, 10:32–34). De discipelen hebben echter heel andere dingen in hun hoofd en zijn onder andere bezig met de vraag wie straks ‘de meeste’ zal zijn in Gods koninkrijk. Jezus leert Zijn discipelen dat het in Zijn koninkrijk niet gaat om gediend worden maar om te dienen. Jezus laat het vervolgens in de praktijk heel concreet zien in de manier waarop hij omgaat met de blinde Bartiméüs. Volgens de mensen past deze bedelaar niet in Jezus’ schema maar Jezus stopt om deze man te dienen.

Vers 46 – 47
Jericho was de laatste stad voor Jeruzalem. Het was een welvarende stad en daarom een goede plek voor iemand die van bedelen moest leven. Het lijkt er sterk op dat deze man een algemene bekende was in de stad. Het is ‘de zoon van’ en ‘de blinde’. Maar alle bekendheid heeft aan Bartiméüs’ echte probleem niets veranderd. Nu hoort Bartiméüs dat ‘Jezus de Nazarener’ voorbijkomt. Het staat er op zo’n manier dat je mag aannemen dat het tegen hem gezegd werd door anderen. Dan begint Bartiméüs te roepen. Zijn roepen klinkt dan als een geloofsbelijdenis. Hij roept niet ‘Jezus de Nazarener’ (dat betekent niet meer dan: die man uit Nazareth) maar hij roept: ‘Jezus, gij Zone Davids’. In die woorden hoor je dat Bartiméüs gelooft dat deze Jezus de beloofde Koning, de Messias is. Hij bidt dus ten diepste om Gods ontferming, iets wat God alleen kan geven. Ook in de Psalmen kom je dit gebed om ontferming vaak tegen. Zo was ook de komst van Jezus aangekondigd door Jesaja (11:1); Hij zou de ogen van de blinden openen (Jesaja 35:5).

Vers 48
Van een bedelaar wordt al nooit verwacht dat hij al te nadrukkelijk aanwezig is. Schreeuwen wordt als irritant ervaren. En deze bedelaar roept ook nog eens iets wat voor de mensen om hem heen zeer omstreden is. Niet vreemd dus dat de mensen hem bestraffen. Maar ook niet vreemd aan het echte geloof is de volharding die Bartiméüs toont. De mensen mogen er van denken wat ze willen; hij heeft Jezus nodig en daarom roept hij. Zelfs nog veel harder. Jezus moet hem horen. Bartiméüs blijft roepen, het is het enige wat hij kan doen. Dit is een belangrijke lijn naar de toepassing! Waar geloof blijkt in het volhardend roepen.
Al eerder bleek dat de discipelen nog ‘blind’ waren voor wie de Heere Jezus is (10:35–45), nu blijken de mensen om Jezus heen ook nog eens ‘blind’ te zijn. Maar deze blinde man ‘ziet’ wel waar het op aan komt.

Vers 49 – 50
Jezus hoort hem, blijft staan en laat Bartiméüs roepen. Daarin zie je al Gods ontferming aan het licht komen. God is anders dan mensen. Hij bestraft geen mensen die tot Hem roepen maar hoort en antwoordt. De mensen zien er iets van. Ze lijken meteen te begrijpen dat dit roepen van Jezus veelbelovend is. Dat hoor je doordat ze tegen Bartiméüs zeggen: ‘Heb goede moed, Hij roept je’. Als Bartiméüs dat hoort, komt hij meteen. Je merkt zijn haast doordat er bij staat dat hij zijn mantel afwerpt. Dat deed je alleen als je heel snel ergens heen wilde. Bovendien is voor een bedelaar zijn mantel het kostbaarste bezit: het biedt niet alleen beschutting tegen de kou, maar dient ook als deken om in te slapen. Onder dat overkleed droeg hij zijn onderkleed (= ondergoed). Met zijn mantel laat hij zijn waardigheid achter en komt hij als een arme bedelaar tot Christus. Vrijmoedigheid daarvoor ligt niet in hemzelf, maar in de roepstem van Christus.
En opnieuw zie je hier kenmerken van het echte geloof: dat hoort / luistert naar God, vertrouwt op Zijn woord en komt!

Vers 51 – 52
De vraag van Jezus kan merkwaardig lijken. ‘Wat wil je dat Ik doe?’ Dat is toch duidelijk? Bartiméüs wil ziende worden. Maar let op: Jezus vraagt vaak voordat Hij iemand geneest iets dergelijks. Waarom doet Hij dat? Omdat Hij wil dat, als wij bidden, we heel goed beseffen dat Hij ons niet bevolen heeft om te bidden opdat Hij zou weten wat wij nodig hebben. Het gaat er juist om dat wij ‘onze nood en ellende recht en grondig zouden kennen’ (HC, vraag en antwoord 117). Als Jezus ons vraagt ‘wat wil je’ is dat daarom een vraag naar wat er in het diepst van ons hart leeft. Weten we wat we echt nodig hebben? Maar is het echt zo dat Bartiméüs zo diep denkt? Wil hij niet gewoon ‘zien’ met zijn ogen en meer niet? Nee, het is meer. Dat merk je tenslotte heel goed door het laatste wat er van hem gezegd wordt ‘hij volgde Jezus op de weg’. Het gaat hem niet slechts om genezing, maar om Christus. Hij wil Jezus zien. Hij ‘volgt Hem op de weg’ en gaat niet eerst andere dingen doen. De discipelen begrepen niet dat Jezus kwam om te lijden (vers 45); Bartiméüs begreep dat wel. Deze blinde liet zich dienen door de Zoon des mensen. Als bedelaar mogen, moeten, we tot Christus komen en ons door Hem laten dienen, zoals Bartiméüs dat deed. Zalig (werkelijk gelukkig) ben je als je dat bent gaan zien!