Bijbelgedeelte: Mattheus 19:16-30

Intro

Als dit hoofdstuk wordt gelezen, besproken, dreigt er een specifiek gevaar. Dat is dat we al starten met te zeggen: Natuurlijk hoeven we niet allemaal alles te verkopen. Daarmee haal je de angel, de scherpte van Jezus’ prediking er meteen al uit. In plaats van weg te lopen voor de confrontatie zullen we moeten bidden: laat zien wat dit gedeelte zegt over ons hart en Uw gedachten daarover!

Vers 16-20
De man die we zijn gaan kennen als ‘de rijke jongeling’ was zeer waarschijnlijk een geestelijk leider. Dan zal hij minstens 25 geweest zijn. Niet zo heel jong dus. Een aantal opvallende dingen van deze man:
Hij is allereerst gericht op het beërven van het eeuwige leven. Dat is op zich een goed ding. Er zijn al genoeg mensen die daar nooit (meer) bij stil staan. Ten tweede valt op dat hij verwacht daar iets voor te moeten doen. Daarin is hij op zich geen uitzondering. De gedachte dat wij er iets voor moeten doen, zit diep ingebakken in ons mensen. Maar deze man neemt dat bloedserieus. Hij gaat in zijn verlangen (bijna) tot het uiterste. Ten derde heeft deze man met al zijn inzet geen rust gevonden. Hij is er niet zeker van of hij het goed genoeg doet. Ten vierde heeft deze man hoge achting voor Jezus. Dat blijkt uit de manier waarop hij Jezus aanspreekt: ‘Goede Meester’. Deze term gebruikten de Rabbijnen in die tijd voor Mozes!
De reactie van de Heere Jezus is rustig maar toch scherp. Het goede? God is goed en Zijn wet ook! Onderhoud die en leef! De man lijkt dat antwoord te simpel te vinden en vraagt om welke geboden het gaat. Jezus zegt hem vervolgens voor wat Hij al lang weet. De tweede tafel van de wet. Maar dat heeft hij al gedaan, zegt de man. ‘Wat ontbreek me nog’ klinkt als een verbaasde uitroep: Hoe kan het dat ik dan nog steeds geen zekerheid en vrede ken over het beërven van het eeuwige leven?

Vers 21-23
Ten eerste: Markus schrijft: ‘Jezus beminde hem’. Het zal maar van je gezegd worden! De oprechte toewijding van deze man is Jezus niet om het even. Toch gaat Jezus haarscherp aangeven wat het is dat deze man ‘ontbreekt’. Jezus laat zien dat, ondanks al het goede, er geen volmaaktheid is. Ook deze man, met al zijn inspanningen, staat ten diepste schuldig voor God. Onmachtig om het zelf in orde te maken. Hij wil niet alles opgeven, hij wil zijn rijkdom behouden. Jezus scherpt het vervolgens Zijn discipelen ook nog extra in. Geld / rijkdom is gauw een last in de navolging van Jezus.
Vers 24-26 Om Zijn woorden duidelijk te maken, gebruikt Jezus het beeld van een kemel en het oog van een naald. Volgens sommigen moet je kabel lezen. Anderen zien in het oog van een naald een verwijzing naar een stadspoortje naast de grote poort. Een kameel zou daar alleen door kunnen zonder bepakking. Zo moeten wij alles wat denken mee te kunnen nemen, afleggen om het koninkrijk van God binnen te gaan. Maar zulke oplossingen blijken niet te kloppen. Anders hadden de discipelen ze ook wel bedacht. Zij reageren echter verbijsterd: ‘Wie kan dan zalig worden?’ Oftewel: het lijkt hen opeens onmogelijk. Jezus’ antwoord maakt hun duidelijk: Dat klopt, als je vanuit de mens kijkt. Maar heb goede moed, het is mogelijk bij God! Je wordt niet uitgesloten uit Gods koninkrijk op grond van het saldo op je bank- rekening of je bezit. Je blijft buiten zolang je probeert met iets van jezelf binnen te komen. Erken eigen onmogelijkheid en vertrouw op God.

Vers 27-28
Wat betekent dit nu concreet voor mensen die wél gehoorzamen aan Jezus’ oproep? Daar vraagt Petrus vervolgens naar. Hij en de andere discipelen hebben tenslotte wel gehoorzaamd toen Jezus zei: ‘Volg mij’. Wat zullen ze daar voor krijgen? Daarop volgt een verrassend antwoord: Op de nieuwe aarde, in Gods koninkrijk zullen de twaalf apostelen ‘zitten op twaalf tronen, oorde- lende de twaalf geslachten Israëls’. Wat betekent dat? De kanttekeningen verwijzen naar de kern. De apostelen zullen dan mét Jezus de ander Israëlieten veroordelen die Hem niet geloofd hebben. Met andere woorden: ze zullen instemmen met Gods rechtvaardig oordeel over de goddelozen. De apostelen hebben daarbij van de Heere een speciale plaats gekregen maar dit meeoordelen wordt van alle gelovigen voorzegd (zie 1 Korinthe 6:2).

Vers 29-30
In deze verzen gaat het over het ‘loon’ van het volgen van Jezus. Dat is dus geen loon in de vorm van verdienste. Niet iets waar je aanspraak op kunt maken. Het gaat om wat God belooft in Zijn genade te schenken. Het verlaten van bezit of familie om Christus’ wil, dat wil zeggen: wie zulke dingen van minder waarde acht en opzij wil zetten ter wille van het volgen van Jezus, zal nu (zie Markus 10 vers 30 en 31) in dit leven en zeker in het toekomende leven (de nieuwe hemel en de nieuwe aarde) honderdvoud terug ontvangen en het eeuwige leven beërven. Dus: waardeer alles naar de werkelijke waarde. Wat op aarde is meer waard dan het eeuwige leven met God? Tenslotte: laat geen discipel in de navolging trots worden op zijn positie. Eersten zullen de laatsten zijn en laatsten de eersten! Het blijft genadeloon!