Bijbelgedeelte: Mattheüs 7:24-29

Vers 24
De Heere Jezus sluit Zijn Bergrede, het onderwijs dat Hij Zijn discipelen en volgelingen gegeven heeft op een niet nader genoemde berg, af met een gelijkenis over twee bouwers. Met een gelijkenis sluit de Heere Jezus aan bij de wereld van Zijn toehoorders. Hij gebruikt in gelijkenissen bekende beelden uit het dagelijks leven. Hier gaat het om twee mannen die een huis bouwen, een beeld waar iedereen zich iets bij voor kan stellen.
De schare heeft alle woorden van Jezus in Zijn rede gehoord, maar nu gaat het erom wat de uitwerking is. Die vraag wil de Heere Jezus Zijn toehoorders meegeven.
Er zijn twee soorten mensen, wijzen en dwazen. De eerste is de mens die Jezus’ woorden niet alleen hoort, maar ze ook doet. Die mens wordt vergeleken met een wijze bouwer die zijn huis op een stevige ondergrond, een steenrots, bouwt. Dit vereist zorg en moeite, er moet eerst gespit en gegraven worden, maar het is wel het meest betrouwbare fundament.

Vers 25
In Israël kon het soms noodweer zijn waarbij er zware regens vielen en er sprake was van enorme windstoten. Het huis van de wijze bouwer ontkomt niet aan het noodweer, maar blijft wel staan, omdat het gefundeerd is op een steenrots. Dit beeld laat de beproevingen van het geloof zien. Moeiten als vervolgingen, verleidingen en verzoekingen proberen mensen tot afval te brengen. Als het rustig is in ons leven, staat ons levenshuis wel stevig. Maar wat gebeurt er als er stormen van ziekte en moeite komen? Alleen als je levenshuis gefundeerd is op de Steenrots, Jezus Christus, zul je staande kunnen blijven. Bij de storm kan ook gedacht worden aan de zondvloed en het laatste gericht, waar in beide gevallen de mens naar zijn daden geoordeeld wordt. Alleen de mens die Jezus Christus kent en Zijn woorden gedaan heeft, zal dan kunnen bestaan.

Vers 26
Een mens die Jezus’ woorden wel hoort, maar ze niet doet, wordt dwaas genoemd. Hij wordt vergeleken met een dwaze bouwer die zijn huis rechtstreeks op het zand bouwt. Dat is de makkelijkste en snelste manier om en huis te bouwen, maar zand is geen betrouwbaar fundament. Deze wankele ondergrond is een beeld van alles, buiten Christus, waarop mensen hun vertrouwen (voor de zaligheid) stellen. Dat kan je geld of je bezit zijn, maar ook je eigen werken of zelfs het geloof van een ander. De Heere Jezus stelt hier heel persoonlijk de vraag: Wat is jouw fundament? Waar bouw je op?

Vers 27
Ook dit huis, dat er van de buitenkant wellicht mooi uitziet, ontkomt niet aan de levensstormen. Maar al zie je geen verschil in beide huizen, het verschil in fundament wordt wel zichtbaar als de storm komt. De zware regenval spoelt het zand onder het huis van de dwaze bouwer weg en de val van dat huis is zeer groot. Zonder fundament is je huis nergens. Als het huis van je leven niet gebouwd is op de Steenrots Christus, ben je inderdaad nergens. Die dwaze bouwers zullen op de dag van het oordeel roepen ‘tot de bergen: Bedekt ons! En tot de heuvelen: Valt op ons!’ (Hosea 10:8).
De val is des te groter omdat de bouwer wel de juiste weg wist, maar niet in overeenstemming met zijn kennis handelde. Het zal Sodom en Gomorra verdraaglijker zijn in de dag van het oordeel dan hen die Jezus’ woorden wel hoorden maar niet deden.
Uit deze gelijkenis wordt ook duidelijk dat de gelovigen vaak hetzelfde (en soms lijkt het wel erger) overkomt als de ongelovigen. Stormen en moeiten gaan het huis van de gelovige niet voorbij. Maar toch is er verschil, de Heere ziet en weet het verschil. En eenmaal komt de dag dat het verschil ook openbaar zal komen. Dan zullen allen die wijs zijn in de Heere Jezus Christus het Koninkrijk beërven.

Vers 28-29
Met deze gelijkenis besluit Jezus de Bergrede en de schare ontzet zich over Zijn woorden. Ze zijn geslagen met verwondering en van diep geraakt. De Heere Jezus leert niet als de Schriftgeleerden. Hij beroept Zich niet op traditie en gewoonte, maar alleen op het Woord van God. Hij spreekt als God Zelf.
Met macht en gezag komt Zijn Woord ook tot ons. Wat doen we ermee? Horen we het alleen aan, of doen we ook wat Hij van ons vraagt?