Bijbelgedeelte: Openbaring 3:14-22

Intro
De laatste van de zeven brieven uit Openbaring is gericht aan de gemeente van Laodicea. Laodicea lag in het zuidwesten van het huidige Turkije, een stukje landinwaarts. In deze stad bevond zich naast de christelijke gemeente ook een Joodse gemeenschap. Verder werden er allerhande afgoden gediend, waaronder de keizer.

Vers 14
Evenals bij de andere zes brieven wordt de engel van de gemeente aangesproken. Engel betekent letterlijk ‘afgezant’. Via deze engel, deze afgezant, wordt de gemeente aangesproken. Jezus openbaart Zichzelf met drie titels. Hij is ‘de Amen’, de waarachtigheid Zelf. Met Zijn tweede titel wordt dat verder uitgewerkt. Hij is de ‘trouwe en waarachtige Getuige’. Wat Hij zegt kan alleen maar waar zijn. Dat geldt voor wat Hij over God zegt, maar ook voor wat Hij over de gemeente van Laodicea zegt. ‘Het Begin der schepping Gods’ betekent niet dat Hij het eerste schepsel is, maar dat Hij de oorsprong van de schepping is. De schepping is er door Hem.

Vers 15
De brief opent met een strenge veroordeling. Daarvoor wordt een beeld gebruikt dat de gemeente van Laodicea zeer bekend was. Laodicea vormde een stedendriehoek met Hiërapolis en Kolosse. Hiërapolis was beroemd vanwege haar geneeskrachtige heetwaterbronnen. Kolosse ging prat op haar koude pure drinkwater. Laodicea had echter geen eigen bronnen, maar voerde het water via een aquaduct aan vanuit een tien kilometer zuidwaarts gelegen heetwaterbron. Wanneer dit water in de stad aankwam, was het lauw geworden. Zo had Laodicea noch het frisse water van Kolosse, noch het geneeskrachtige warme water uit Hiërapolis. Dit lauwe water, vol mineralen, was niet te drinken. Men spuwde het vol walging uit.
Aanleiding voor deze veroordeling zijn de werken van de gemeente. Deze werken getuigen ervan dat de gemeente niet echt lééft. Laodicea is een welvarende stad en die welvaart heeft een verwoestende uitwerking op de gemeente. Het is één en al middelmatigheid. Jezus zal hen uitspuwen.

Vers 17
De gemeente van Laodicea is zelfgenoegzaam geworden. Enkele tientallen jaren voor deze brief geschreven werd, verwoestte een aardbeving de stad. De inwoners waren zo rijk dat ze voor de herbouw hulp uit Rome afsloegen. Zij konden hun stad zelf wel herbouwen. Die zelfgenoegzaamheid heeft nu ook de gemeente aangetast. Zij menen zichzelf wel te kunnen redden. Jezus hebben ze ten diepste niet meer nodig. Daarom wijst Jezus hen terecht. De gemeente van Laodicea ziet niet hoe verschrikkelijk ze er eigenlijk aan toe is. Ze meent rijk te zijn, maar Jezus noemt haar arm. Laodicea had een textielindustrie die bekend stond vanwege de productie van gitzwarte wol, maar Jezus noemt de gemeente ‘naakt’. Laodicea was producent van ogenzalf, maar de christenen worden ‘blind’ genoemd. Kortom, haar materiële welvaart blijkt de gemeente niets te baten.

Vers 18
Daarom reikt Jezus haar de juiste remedie aan. Het belangrijkste daaruit is: verwacht het niet langer van jezelf, maar ‘koop van Míj’! De producten waar Laodicea prat op ging, moet de gemeente nu van Jezus kopen. Goud, dat beproefd is door lijden. Witte kleren die, anders dan de zwarte wol van Laodicea, de geestelijke naaktheid kunnen bedekken. En ogenzalf die de mensen geneest van hun geestelijke blindheid, zodat ze Christus én zichzelf écht zullen leren kennen.

Vers 19
De reden voor de bovenstaande bestraffingen is Gods liefde. ‘De HEERE kastijdt degene die Hij liefheeft’ (Spreuken 3:12). God heeft de gemeente nog wel lief! Maar Laodicea moet zich van haar lauwe houding bekeren. Ze moet weer van ijver voor de Heere branden.

Vers 20
Christus staat al voor de deur. Zo dichtbij is Hij van Zijn kant al gekomen. Hij klopt en laat Zijn stem horen. Alles stelt Hij in het werk om binnen te komen. De oproep aan de Laodicenzen klinkt: ‘Laat Mij weer binnen.’ Als Jezus wordt binnengelaten, zal er tafelgemeenschap volgen. Samen eten betekende in het oude Nabije Oosten de bevestiging van een diepe, vertrouwelijke omgang met elkaar. Eenmaal aan de tafel draait Jezus de rollen om. ‘En hij met Mij.’ Jezus wordt van gast opeens gastheer.

Vers 21
Eerder al had Jezus beloften gedaan over het zitten op tronen (Mattheüs 19:28), maar deze belofte overtreft die eerdere beloften. In dit vers zegt Jezus dat zij die overwinnen met Hem op dezélfde troon mogen zitten. Tronen waren in die tijd soms zo groot dat er naast de koning gemakkelijk mensen bij konden zitten. Naast Jezus op de troon: met dat heerlijke perspectief worden de lezers opgeroepen om te volharden. Jezus Zelf dient daarbij als voorbeeld: Hij heeft zonde, dood en Satan overwonnen en mag daarom bij God op de troon zitten. Zo mogen de mensen uit Laodicea bij Christus op de troon zitten, als zij hun zelfgenoegzaamheid overwinnen. Dit verdienen ze zo niet, maar het wordt hun door Jezus geschonken.

Vers 22
In het laatste vers worden de hoorders opgeroepen goed te horen naar wat tot de gemeenten (meervoud!) gezegd wordt. De brieven zijn dus uiteindelijk voor allen bestemd. Nogmaals wordt duidelijk gemaakt dat het niet Johannes is, maar de Geest, die tot de gemeenten spreekt.