Het ingaan in de Koningsstad

Het ingaan in de Koningsstad.

Vers 1-8
Waar gaat het naar toe met deze wereld? Die vraag kan je wel bezighouden als je kijkt naar alle aanslagen, juist ook in het land Israël. Toch hoef je niet pessimistisch te zijn over de toekomst. De toekomstverwachting van een christen is gestempeld door hoop en uitzicht op een wereld die komt. Onderweg daar naartoe mogen we vertrouwen op Gods leidende en sturende hand. De laatste en jongste dag komt eraan, dan gaat het op de voleinding van alle dingen aan. Heb jij daar een voorstelling van? Geeft die toekomst jou persoonlijk een vaste koers in het leven?

Het gaat toe naar een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Het begon met de aarde en het zal eindigen met de aarde. Daartussen vindt er een lange geschiedenis plaats (de schepping, de zondeval, de watervloed, het ontstaan van Israël, de Profeten, de komst van Jezus, de vroege kerk, de industrialisering, de technologisering etc.).

De toekomst van Gods kinderen is weer op een aarde gericht: de nieuwe aarde. De afmetingen van Jeruzalem zijn bijna onmetelijk. Dat heeft God bereid voor diegene die Hem liefhebben. Als je leest wat de Bijbel hierover beschrijft, is dat bijna onbevattelijk! Straten van goud, verhoudingen die je doen duizelen. Mooier kunnen wij het niet bedenken. De Heere bouwt aan een stad die fundamenten heeft. God maakt alle dingen nieuw. En het belangrijkste: Hijzelf zal alles in allen zijn! Of vinden we het eigenlijk wel prima zoals het nu is? Misschien denk je wel: 'van mij hoeft eigenlijk niet alles nieuw te worden…'. Als je werkelijk pelgrim bent, ga je jouw leven hier op aarde wel in ander perspectief zien.

In vers 9 en 10 wordt de stad niet zomaar genoemd, de stad daalt neer door God gerealiseerd. God houdt Zijn gemeente vast. Tegelijk blijft het niet om de praal te gaan. De stad wordt zelf de bruid genoemd. Zo leeft de kerk als het goed is ook. Welke bruid ziet niet uit naar de dag van de bruiloft? Blijf zo in geloof en verwachting uitzien naar die komende Koningsstad!