Overdenking - Gestrand in Troas

LEZEN
Handelingen 16:6-8

ZINGEN
Psalm 25:2

OVERDENKING
Na alle goede ontmoetingen in Lystre, moeten Paulus en de anderen weer verder. Het Evangelie moet immers ook in andere plaatsen verkondigd worden. Maar waar? Die vraag blijft vooralsnog onbeantwoord. Hen wordt namelijk alleen duidelijk gemaakt waar ze niet heen mogen. Niet verder naar het westen, dat is de landstreek Asia. Naar het noorden dan maar. Via Mysië naar Bithynië. Maar opnieuw grijpt de Heilige Geest in. Niet verder noordwaarts. Nu alsnog naar het westen. Zo komen ze eindelijk in de havenstad Troas, een havenstad helemaal aan de westkant van het huidige Turkije. Inmiddels zijn de zendelingen al een maand aan het reizen. En nog steeds weten ze niet waarheen. Om moedeloos van te worden. En nu kunnen ze niet meer verder. Troas ligt immers aan de kust. Ze hebben het hele land doorgelopen. Zoveel plaatsen links laten liggen. Zoveel mensen die nog nooit van Jezus Christus hebben gehoord. Er ligt nog voor jaren werk! Wat wil de Heere toch? Deze geschiedenis laat zien dat een leven in afhankelijkheid en gehoorzaamheid aan de Heere niet altijd een voor ons overzichtelijk en begrijpelijk leven is. De opdracht om het Evangelie te verkondigen was er, maar telkens was er een verhindering. Uit hoe het opgeschreven staat weten we dat God Zelf het niet toeliet. Hoe de Geest dat duidelijk maakte weten we niet. Een visioen? Of misschien heel eenvoudig een opengebroken weg, al dan niet met een omleidingsroute? Wanneer de Heere ons leidt, worden ook weleens wegen afgesloten. Ook al hebben we biddend gezocht een bepaalde kant op te gaan! Denk aan een studiekeus, of het zoeken van werk. Misschien verlang je naar een werkplek in Gods Koninkrijk. Deuren, die ondanks gebed, gesloten blijven mogen ook als Gods leiding worden opgemerkt. Misschien dat we zelfs net als Paulus moeten vastlopen met onze plannen, voordat de Heere voor ons een deur kan openen.

VERWERKING