Vrije vertelling - Beloofd is beloofd

“Mark, wat is hij mooi geworden! Je hebt er enorm je best op gedaan, hoor!” Opa klopt Mark op zijn schouder en geeft hem een vette knipoog.

Mark kijkt glunderend naar wat daar op de werkbank staat: een prachtige molen. Wat heeft hij er een werk aan gehad! Een paar weken lang heeft hij er bij opa in de schuur aan gewerkt. Zagen, schilderen, plakken. Hij zag de molen elke keer mooier worden en nu is hij dan eindelijk af. Opa heeft hem wel een beetje geholpen, maar het meeste heeft hij toch zelf gedaan. En het mooiste aan de molen zijn toch wel de wieken. Ze kunnen echt draaien en om het er feestelijk uit te laten zien heeft hij er vlaggetjes aan gehangen. “En nu even netjes in een doos doen” zegt opa. “Het zou jammer zijn als je kunstwerk beschadigt!” Mark knikt. “Ja, want dan win ik zeker geen prijs!”

De meester van groep 5 heeft een wedstrijd georganiseerd. Binnenkort is er een projectavond op school over molens. Daarvoor kregen de jongens de opdracht om een molen te maken. Ze kregen een bouwpakket van hout mee en moesten dat zelf in elkaar zetten en mooi schilderen. En vandaag moeten de molens bij de meester worden ingeleverd. Gisteren is de tafel achterin de klas al leeg gemaakt, zodat alle molens erop passen. Opa zet een grote doos op de werkbank neer, tilt de molen op en zet hem er voorzichtig in. De doos wordt door opa zorgvuldig dichtgeplakt. “Nou, opa, u hoort nog wel of ik de hoofdprijs heb gewonnen, hoor!” Dan pakt Mark de doos op en roept; “Bedankt opa!” Die kijkt hem lachend na.

De wekker van Mark loopt de volgende ochtend vroeger af dan anders. Dat moet wel, want vandaag kan hij niet op de fiets naar school. De grote doos past niet achter op de fiets. Dus gaat hij lopen. O, hij is toch zó benieuwd wat de meester van zijn molen zal zeggen! Op het schoolplein komt hij Rick tegen. Hij sjouwt ook al met een grote doos. “Hé, Mark, nu wordt het spannend, joh!” zegt Rick als ze samen met de dozen naar binnen lopen. “Wat zit daar nou in?” vraagt een nieuwsgierig meisje in de gang. “Het begint met de letter M en heeft vier wieken!” zegt Mark lachend. “Niet moeilijk te raden, hè?’’ Als ze in de klas komen, moeten ze aansluiten in de rij. De meester staat bij de tafel en zo te zien hebben alle jongens van groep 5 ervoor gezorgd dat ze een mooie molen aan de meester kunnen geven. Die zet ze één voor één op de grote tafel neer. Dan zijn Mark en Rick aan de beurt. “Zo, jongens, wat een gesjouw, hè? Laat maar snel zien wat er in de doos zit!” De twee jongens maken de doos open en dan komen de molens tevoorschijn. “Zo, zo. Jullie hebben er werk van gemaakt, hoor! En wat leuk bedacht, die vlaggetjes!” Trots kijkt Mark naar zijn groene molen en daarna naar de rode van Rick. Nou, die is ook prachtig geworden, zeg! Nu wordt het écht spannend…

Dan heeft Mark nog een vraag voor de meester. “Meester, u had gezegd dat u vanochtend in de pauze gaat kijken wie de winnaar is van de molens. Volgende week is het pas projectavond. Vanavond komt mijn oom uit Amerika bij ons. Hij is hier een week en ik zou hem graag mijn molen willen laten zien. Mag ik hem tussen de middag nog even mee naar huis nemen?” “Nou, vooruit, zegt de meester. Als je hem dan maar op tijd weer mee terug neemt!” “Komt goed, meester, ik zorg dat hij er morgen weer is!” belooft Mark. Vlak voordat de bel voor de pauze gaat, zegt de meester: “Jongens en meisjes, we stoppen nu met aardrijkskunde. Leg je boek en schrift maar in je kastje. Ik ga uitleggen wat we met de molens gaan doen.” Snel ruimt iedereen zijn spullen op. De kinderen zijn benieuwd wat de meester zal gaan zeggen. “Luister, alle jongens hebben een prachtige molen meegebracht. En… zoals jullie al weten wil ik ze graag volgende week middenin de klas zetten, zodat alle ouders kunnen komen kijken naar wat jullie gemaakt hebben. Maar… zoals ik al had beloofd, zal ik straks in de pauze gaan kijken wie de prijs heeft verdiend voor de mooiste molen. Jullie hebben allemaal erg je best gedaan en het zal moeilijk worden om te kiezen, maar alleen voor de allermooiste heb ik een prijs." Mark en Rick kijken elkaar aan. Ze vinden het nu wel heel spannend worden! Dan gaat de bel en de kinderen stuiven naar buiten. Iedereen praat erover: wie zou er winnen?

Als iedereen na de pauze weer op zijn plaats zit, wordt het heel stil in de klas. Meestal moet de meester echt om stilte vragen, maar nu zit iedereen vol spanning te wachten op wat de meester zal gaan zeggen. Dan loopt de meester naar het bord. “Jongens”, zegt hij, “wat was het moeilijk om te kiezen. Elke molen is anders en ik vind dat jullie echt allemaal iets moois hebben gemaakt. Jullie mogen best trots zijn op het resultaat.” Mark zit te wiebelen op zijn stoel. Hè, wat duurt het lang! Hij wordt er onrustig van. Laat de meester nu maar zeggen wie de prijs heeft gewonnen. “Let op, jongens, we tellen af en daarna verschijnt de naam van de winnaar op het bord. We tellen af van 5 naar 0!” De klas telt in koor: “5-4-3-2-1-0!” Dan verschijnt in grote letters een naam op het bord. Mark knippert even met zijn ogen. Ziet hij het goed? Staat daar echt zijn naam? Iedereen kijkt naar hem en dan hoort hij: “Ooh, goed, Mark! Jij hebt ook wel een hele mooie, hoor!” “Mark, gefeliciteerd! Jij hebt gewonnen en nu wil je natuurlijk weten wat je prijs is. Vanmiddag zal je het weten, want dan ga ik het je geven. Ik weet zeker dat je er blij mee zult zijn! En dan nu een applausje voor Mark!” Mark voelt dat hij een kleur krijgt. Hij wordt wel nieuwgierig gemaakt, nu hij de gewonnen prijs niet meteen krijgt. Wat zou het zijn?

Als de bel gaat, loopt Mark meteen naar de molen toe. De meester helpt hem om de molen weer netjes in de doos te zetten. “Nou, Mark, ik ben benieuwd wat je oom ervan vindt! Wel zorgen dat hij op tijd weer op school is, hè? Dan krijgt hij een ereplaats op de tentoonstelling! Tot vanmiddag!”

Even later lopen Mark en Rick samen naar huis. O, Mark wil het leuke nieuws snel aan moeder en natuurlijk aan opa vertellen! En het is helemaal leuk als hij vanavond de molen aan oom Niek kan laten zien! Mark en Rick steken de drukke straat over. “Pas op!” hoort Mark Rick nog roepen, maar het is te laat. Mark botst tegen een fietser aan die onverwacht om de bocht komt, en valt met doos en al op de grond. De doos springt open en ook de molen ligt op straat. Het ging zo snel. Hij had de fietser niet zien aankomen. De man op de fiets is ook geschrokken, maar mankeert gelukkig niets. Hij loopt naar Mark toe. “Jongen, gaat het?” vraagt hij bezorgd. Mark voelt dat zijn been pijn doet en ziet dan iets waar hij heel verdrietig van wordt: de molen ligt in stukken op straat. De wieken liggen los en de vlaggetjes hangen er slapjes bij. Is al het werk dan voor niets geweest? Daar zit Mark, thuis op de bank. Zijn been doet al wat minder zeer, maar hij is nog niet op school geweest. Dat is naar, maar wat nog veel erger is: de molen, waar hij zo hard aan heeft gewerkt, is stuk. Als een puzzel zijn de stukken bij elkaar geraapt. Gisteren is de meester samen met Rick op bezoek geweest. En morgen is de projectavond. “Je moet wel komen, hoor!” had de meester gezegd. “Jij hoort er als winnaar zeker bij. Ik reken op je!” Maar wat heeft het voor zin? Laat de meester de prijs maar aan Rick geven.

Het is druk in de hal van de school. Alle klassen zien er heel gezellig uit. Veel vaders, moeders, opa’s en oma’s komen kijken naar al het moois dat gemaakt is. De deur van groep 5 staat uitnodigend open. Mark schuifelt naar binnen. Eigenlijk wilde hij niet gaan, voor hem is de lol eraf. Maar vader heeft gezegd dat dat niet sportief was voor de anderen. Dan ziet Mark Rick met zijn ouders bij de tafel achterin de klas staan. De meester staat erbij. “Hé, Mark! Wat fijn dat je er bent!” zegt de meester dan en hij wenkt. Mark ziet dat zijn ouders moeten lachen. Ze blijven staan terwijl hij naar de meester loopt. En wat ziet hij dan? Op een verhoging tussen de ander molens staat zíjn molen! Hij herkent hem aan de fel gekeurde vlaggetjes aan de wieken. “W-wat? Hoe kan dat?” hakkelt Mark. Hij begrijpt er niets van. De meester kijkt hem lachend aan. “Weet je, Mark, we hebben samen een plannetje bedacht, je opa en ik. Jij dacht dat de molen helemaal stuk was, maar dat bleek gelukkig mee te vallen. Je vader heeft alle stukken naar je opa gebracht en die heeft de molen weer helemaal in elkaar gezet. Begrijp je nu waarom ik per se wilde dat je vanavond zou komen? Ik hoop je morgen weer op school te zien!” Mark knikt. O, dit had hij nooit verwacht! Dan hoort hij Rick naast zich zeggen: “Je had niets in de gaten, hè? Nu heb je je molen weer fijn terug!”

De volgende dag is Mark weer op school. Het is precies een week geleden dat het ongeluk gebeurde. Hij is blij dat hij zijn vrienden weer ziet. Zoals elke morgen begint de meester de dag met gebed. Hij dankt de Heere dat hij Mark wilde sparen en dat hij na het ongeluk nu weer terug is in de klas. Dat het fijn is als je een mooie prijs wint, maar dat het ‘t allermooiste is als je de Heere mag kennen, Die voor alle mensen zorgt. “Voordat de rekenles begint wil ik graag dat Mark even naar voren komt. Hij zou nog iets van me krijgen, weten jullie nog?” zegt de meester dan, nog voor ze hun boeken op tafel hebben liggen. Mark schrikt er een beetje van. Door alles wat er is gebeurd had hij er niet meer aan gedacht! “Gefeliciteerd, Mark!” De meester geeft hem een hand. Dan krijgt Mark een envelop. De andere kinderen kijken nieuwsgierig toe. Wat zou erin zitten? Dan haalt Mark een cadeaubon uit de envelop. Er staat op: gratis entree voor het Openluchtmuseum voor vier personen. Mark glundert. Hij is er nog nooit geweest, maar heeft weleens gehoord dat daar ook mooie oude molens staan! “En, wie neem je mee?” wil de meester weten. Nou, daar hoeft Mark niet lang over na te denken. “Mijn vader en moeder en mijn opa natuurlijk!” “Dat is een goed idee, Mark! Je hebt wel wat langer op je prijs moeten wachten, maar nu mag je samen een dagje uit. Beloofd is beloofd!”

Tekst: Simone Verwoert-Zaaijer