Je kunt de wereld niet veranderen. Toch houdt deze gedachte die jongen niet tegen om zijn werk uit te voren. Hij helpt de enkeling.
Op een strand in India liggen honderden, zoniet duizenden zeesterren. Door de brandende zon, drogen ze uit en gaan dood. Op een dag loopt een jongen langs het strand en gebukt speurt hij naar nog levende zeesterren. Hij pakt ze op en gooit ze terug in zee. Op een gegeven moment komt er een grijze, wijze, verstandige man aanlopen. Hij bekijkt het tafereel van een afstand en loopt vervolgens op de jongen af.
De verstandige, wijze, grijze man vraagt ‘jongen, wat ben je daar aan het doen?’ ‘Ik vis de levende zeesterren ertussen uit en gooi ze terug in zee. ‘Ja, maar moet je zien hoeveel er op het strand liggen. Het is water naar de zee dragen, wat maakt het voor verschil. De jongen kijkt rond en pakt een levende zeester, en zegt. Voor al die andere zeesterren maakt het misschien niet zoveel uit, maar voor deze wel en hij gooit hem terug in zee.
Het gaat om de enkeling. Je kunt niet de wereld veranderen, maar wel het leven van die andere persoon.