Dit citaat komt uit het boekje ‘Daadkracht’, geschreven door Laurens Snoek. De citaten zijn ‘denkprikkels’ voor opvoeders die betrokken zijn op doeners in de kerk. In de toelichting wordt een stukje uitleg gegeven.
Door soms heel hard te roepen.
Onze kinderen en jongeren leven in een wereld met ontzaglijk veel stemmen. De stem van Gods Woord is er vaak niet hoorbaar.
Blijkbaar moeten we hen er letterlijk bij róépen en pas gaan spreken als ze erbij zijn.Gelukkig ligt de kracht van de stem van Gods Woord niet in onze stem maar in de zachte stem van de Heilige Geest. Zijn Naam is ‘Trooster’, letterlijk vertaald: ‘de erbij Geroepene’.
Hoe bereik ik mijn kind met het Woord van God?
Toelichting
Wat doe je als je ziet dat een kind de straat op wil rennen terwijl het die aanstormende auto niet ziet? Inderdaad, zo hard mogelijk schreeuwen. Dat kind moet het toch horen? Anders gaat het toch helemaal fout?
Het is normaal dat we in het contact met (groepen) jongeren allerlei nette en doordachte middelen inzetten om hun aandacht te trekken. Zonder aandacht geen geloofsoverdracht. Maar we kennen allemaal dat knagende gevoel: ‘Bereik ik ze wel? Het lijkt wel of ze me niet horen. Waar zitten ze met hun gedachten? Heeft het wel zin dat ik ze dit uitleg?’
Af en toe een schreeuw geven is heel goed, letterlijk of figuurlijk.
Op stevige toon en met een luisterend genegen hoofd vragen: ‘Hallo? Heb ik contact?’
Of: zomaar midden in een zin stilvallen en een poosje licht ontsteld rondkijken. Om daarna hardop te zeggen wat je denkt: ‘Horen jullie me wel?’
Is dat raar? Jazeker! Maar anders gaat het toch fout met hen?
