Bijbelgedeelte: Exodus 13:17-22 en 14:1-31

Context
Alle eerstgeborenen in Egypte zijn gestorven. De Israëlieten hebben, veilig achter het bloed, het Pascha gegeten. Na de dood van hun eerstgeborenen, liet Farao de Israëlieten het land uit drijven. De Israëlieten nemen de ontvangen kostbaarheden en het ongezuurde deeg mee. Het waren alleen al zeshonderdduizend mannen, dan nog de vrouwen en kinderen, heel veel vee en ook Egyptenaren die onder de indruk waren gekomen van de machtige God van Israël.

Kerntekst
Exodus 14:4 En Ik zal Farao’s hart verstokken, dat hij hen najage; en Ik zal aan Farao en aan al zijn heir verheerlijkt worden, alzo dat de Egyptenaars zullen weten, dat Ik de Heere ben. En zij deden alzo.

Doelstellingen

De kinderen leren dat God altijd te vertrouwen is ook al lijken de omstandigheden dat tegen te spreken. Hij doet altijd wat Hij belooft.
Ze beseffen dat God dingen doet die in de ogen van mensen onmogelijk zijn.
Ze worden opgeroepen hun hart niet te verharden in een blijvend verzet tegen God maar zich te bekeren.

Zingen

Psalm 66:1-3; 74:12-14; 77:7-11; 78:7,27; 106:5-7; 118:7,8; 136:13-15
UMK - Looft de Heer, Hij houdt Zijn woord / ‘k Stel mijn vertrouwen / Wij hebben onze huizen vol / Trouwe Vader in de hemel / Heer al ben ik nog maar klein

Geloofsleer

HC zondag 26 - Gods belofte om ons te reinigen van onze zonden.
DL 3/4, 1-6 - Verdorvenheid van de mens.

Introductie
Misschien heb je wel eens gedacht: ‘Nu gaat het helemaal fout, nu kan niemand mij meer helpen’. Wat deed je toen?
In dit verhaal dachten de Israëlieten ook dat het helemaal verkeerd ging. Luister maar hoe de Heere een oplossing geeft.

Beginzin
In Egypte klinken klaagzangen en honderden begrafenisstoeten zie je langs de wegen, maar op de weg van Raméses naar Sukkoth trekt een enorme stoet mensen en dieren, onder luid gejuich en het zingen van lofliederen, het land uit.

Vertelschets

Iedereen is blij en ze lopen netjes in rijen van vijf achter elkaar. Eindelijk zijn ze vrij! Mozes loopt vooraan, wijst hij de weg? Nee, de Heere Zelf wijst de weg. Boven de mensen zweeft een grote wolk, een wolkkolom. Onder die hele lange wolk heeft het volk schaduw.
Bij Sukkoth maken ze zich klaar om te overnachten. De mensen kijken omhoog en dan zien ze dat de wolk een vuurgloed is geworden. Zo is de Heere bij de Israëlieten. Zo leidt Hij hen en dag en nacht kunnen ze zien dat Hij er is om hen te beschermen.
Eigenlijk moeten ze door het land van de Filistijnen, maar die voeren graag oorlog. De Heere weet dat en daarom leidt Hij hen door de woestijn van de Schelfzee, een uitloper van de Rode Zee. Zo komen ze in Etham.
‘Mozes’, zegt de Heere, ‘zeg tegen het volk dat ze een stuk terug moeten gaan en dat ze tussen de bergen bij Pi-Hachiroth moeten blijven. Farao zal denken dat jullie verdwaald zijn. Dan zal hij het volk achterna gaan en Ik zal Mijn Naam verheerlijken aan Farao en zijn leger, zodat de Egyptenaren zullen weten dat Ik de HEERE ben.’
Ze moeten terug naar een gevaarlijke plek. Bij Pi-Hachiroth is de Rode Zee recht voor hen en aan weerskanten zijn bergen! Wat moeten ze daar nu doen? Zo gaat het helemaal verkeerd! Toch gehoorzaamt Mozes. Hij kijkt naar boven: de wolkkolom wijst de weg, de Heere Zelf gaat voorop. Dan gaat het tóch goed.
Het duurt niet lang of een van de knechten van Farao zegt spottend: ‘Koning, de Israëlieten zijn nu al verdwaald! Ze zijn bij de Rode Zee.’ ‘Waarom hebben we ze eigenlijk laten gaan? Laten we ze gauw terug halen. Dan kunnen ze weer voor ons werken’, antwoordt de Farao. ‘Maak alle zeshonderd strijdwagens klaar, we halen ze terug!’ Al gauw is een groot leger onderweg om de Israëlieten terug te brengen in Egypte.
Het is avond geworden. Ineens horen de Israëlieten het geluid van honderden strijdwagens en paarden. Angstig turen ze in de verte achter zich. ‘De Egyptenaren komen eraan’, roepen de achtersten. O, wat worden ze nu bang! Ze roepen tot de Heere, maar dan worden ze boos en ze schreeuwen tegen Mozes: ‘Waren er in Egypte geen graven genoeg dat we nu in deze woestijn moeten sterven? Het was beter om de Egyptenaren te dienen, dan om hier te sterven!’
‘Wees maar rustig, want de Heere zal de overwinning geven. De Egyptenaren die je nu ziet, zul je nooit meer zien, want de Heere zal voor ons strijden en jullie hoeven niets te doen.’
‘Ga vooruit!’ roept Mozes. De wolk die boven hen was, gaat naar achteren en daalt naar beneden. Aan de kant van de Egyptenaren is het nu aardedonker en aan de kant van de Israëlieten is het licht.
Dan steekt Mozes zijn staf uit over het water. Het begint hard te waaien vanuit het oosten. Vol verbazing kijken de mensen toe. Midden in de zee komt een pad, een droog pad helemaal tot aan de overkant! En kijk, de voorste mensen lopen al op het pad naar de overkant. Die hele nacht blijft het waaien en alle Israëlieten, met hun dieren, lopen door de Rode Zee en de wolk blijft achter hen.
De Egyptenaren komen ook bij de zee, ze zien het pad en de Farao roept al: ‘We gaan er ook door! Er achteraan mannen!’
Maar dan richt de Heere Zich in de vuurkolom tot de Farao en zijn leger. Het leger van de Farao raakt in paniek. De wielen van de strijdwagens gaan scheef lopen zodat ze slecht vooruit komen. ‘Terug, terug, de God van Israël vecht voor Zijn volk!’ schreeuwen de Egyptenaren. Maar ze kunnen niet meer terug. De wagens raken met hun wielen in elkaar en ze komen vast te zitten in het zand.
De laatste Israëlieten zijn aan de overkant gekomen en dan steekt Mozes op Gods bevel weer zijn staf uit over het water. Vreselijk wat er dan gebeurt. Grote golven komen aanrollen. De zee keert weer terug en overspoelt het leger. Zoals de Egyptenaren de kleine jongetjes van de Israëlieten in de Nijl hebben verdronken, zo verdrinken ze nu zelf. Niet één Egyptenaar overleeft het. Ook de Farao komt om in de golven.
Als de Israëlieten dat zien, vrezen ze de Heere en ze geloven in Hem. Ze krijgen diepe eerbied voor Zijn knecht Mozes.

Slotzin
Mirjam pakt haar trommel en de andere vrouwen pakken ook muziekinstrumenten en ze zingen een lofzang. Terwijl de dode lichamen van de Egyptenaren aanspoelen, vieren ze feest. Nu zijn ze voor altijd bevrijd van de Eyptenaren, door wie ze zo lang onderdrukt waren.

Gesprek

Hoe wijst de Heere de Israëlieten de weg? Hoe wijst Hij ons de weg?
Waarom wil Farao hen terughalen? Zou dat lukken? Waarom niet?
Welk wonder gebeurt er als de Egyptenaren achter de Israëlieten aankomen? Hoe loopt dat af? Wat kun je hier van leren?
Volg jij nog je eigen gedachten (zoals de Farao) of zeg je: Heere wat wilt u dat ik doen zal? Voor de Heere is niets onmogelijk. Hij spleet de Rode Zee. Hij kan ook jouw hart vernieuwen.
Zijn er moeilijke dingen in je leven? Hij kan écht helpen.

Samenvatting
De Heere leidt Zijn volk met een wolk- en een vuurkolom. Hij leidt hen via een omweg door de woestijn naar de Schelfzee. Ze nemen Jozefs beenderen mee. De Heere laat hen weten dat Farao hen zal volgen omdat hij opnieuw zijn hart verhardde. In angst vraagt het volk nu voor het eerst waarom Mozes hen uit Egypte heeft geleid. Mozes wijst hen op de Heere; Hij zal voor hen strijden, Egypte zal weten dat Hij de Heere is. Als Mozes zijn staf uitstrekt over de zee komt er een pad. Het hele volk trekt er doorheen. Als de Egyptenaars hen volgen, verdrinken zij in het water dat over hen heen stort.

Vragen