Bijbelgedeelte: Exodus 7:14-25 OF 8:1-15

Context
Farao weigert het volk van Israël te laten trekken. Zijn hart is onwillig en ongevoelig. Mozes maakt zich op Gods bevel klaar voor een ontmoeting met Farao. Zijn staf (teken van Gods macht en majesteit) neemt hij mee. God heeft aan Mozes beloofd dat het volk op Zijn tijd mag vertrekken uit Egypte.
Maar eerst moet Farao leren dat God de Almachtige is, Die niet met Zich laat spotten. Geen onwillige Mozes, geen verstokte Farao en geen ongelovige Israëlieten zullen God van Zijn plan af kunnen brengen om het volk te verlossen uit de hand van Farao.

Kerntekst
Exodus 7:4b en 5a Ik zal Mijn hand aan Egypte leggen en voeren Mijn heiren, Mijn volk, de kinderen Israëls, uit Egypteland, door grote gerichten. Dan zullen de Egyptenaren weten, dat Ik de HEERE ben.

Doelstellingen

De kinderen vertellen dat God de Almachtige is.
De kinderen leren dat God sterker is dan de duivel.
De kinderen vertellen dat God voor ons zorgt als wij Hem daarom eerbiedig vragen.

Zingen

Psalm 86:4,9; 95:4; 97:1; 105:15,16,17
ZB - Als God, mijn God, maar voor mij is / Looft de Heere, alle gij volken

Geloofsleer

NGB art. 13 - God regeert over alle dingen
DL 1 art. 6 - God laat sommige mensen in hun hardheid en boosheid - Introductie
Wie heeft er wel eens straf gekregen en waarom? Wat zou de bedoeling van straf kunnen zijn?

Beginzin
‘Mozes, ga morgenochtend vroeg naar de Farao toe! Ga naar de rivier en neem je staf mee. Maar de Heere zegt meteen dat het hart van Farao hard is, hij zal weigeren om het volk te laten trekken!

Vertelschets

Mozes en Aäron gaan naar de rivier. Als de Farao met een deel van zijn hofhouding bij de rivier aankomt, ziet hij de Hebreeuwse mannen al staan.
Aäron spreekt tot de Farao. Hij strekt zijn staf uit boven de rivier de Nijl. Het water zal veranderen in bloed. Farao is vast van plan om het volk niet te laten trekken. Als Aäron met zijn staf het wateroppervlak van de Nijl aantikt, verandert meteen het water in bloed.
De Heere laat zien dat er maar één God is. Hij kan met de natuurgoden van de Egyptenaren (zoals de Nijl, de zon, de maan, de hemel, de dieren enz. ) doen wat Hij wil.
De Nijl is een belangrijke rivier voor de Egyptenaren. Zij gebruiken het water als drinkwater en eten vis uit de rivier. Ook zorgt het slib uit de Nijl voor vruchtbare grond. Wat nu gebeurt, is een ramp voor het volk van Egypte. In heel Egypte veranderen alle riviertjes, stroompjes, poelen en meertjes in bloed. Nergens vinden de mensen fris water.
Kun je het je voorstellen? De vissen drijven dood aan het wateroppervlak, het gaat verschrikkelijk stinken. En nergens wordt meer fris water gevonden.
Farao is niet erg geschrokken. Hij roept snel zijn tovenaars die dit kunstje ook kunnen doen. Misschien hebben ze ergens een voorraad helder water, dat ze in bloed veranderen. Misschien hebben ze wel water uit het land Gosen gebruikt. De satan wordt wel eens de aap van God genoemd. Kun je je nu voorstellen waarom? God laat de macht van satan soms toe, maar de Heere kan veel meer dan satan! Hij is almachtig.
Als Farao ziet dat ook zijn tovenaars water in bloed veranderen, wil hij het volk helemaal niet meer laten vertrekken. Maar hij weet niet hoe erg de gevolgen daarvan zullen zijn.
Als wij niet willen luisteren naar Gods stem, Die zegt: ‘Geef Mij je hart’, dan lijken wij op Farao. Als je niet wilt luisteren naar Gods stem, dan loopt het niet goed met je af. Luister dan vandaag nog naar Zijn stem. Verhard je hart niet, maar laat je door Hem leiden!!
Zeven dagen duurt de plaag. Weer stuurt God Mozes naar Farao met de vraag het volk vrij te laten zodat ze offers kunnen brengen aan de Heere.
Als Farao weigert, zal er een nieuwe plaag komen: het hele land zal krioelen van de kikkers. Maar Farao trekt zich er niets van aan.
Op bevel van de Heere strekt Aäron zijn staf uit over alle rivieren en moerassen. En kijk eens wat er gebeurt? Onmiddellijk komen overal vandaan kikkers tevoorschijn. De tovenaars doen Aaron direct na, met als gevolg dat er nog meer kikkers op het land tevoorschijn komen.
In heel Egypte krioelt het van de kikkers. Op straat, in de huizen, slaapkamers, bedden, zelfs in de ovens waar het brood gebakken wordt. Dag en nacht worden de Egyptenaren geplaagd door deze kwakende dieren.
De Farao kan nu niet doen alsof er niets aan de hand is. De kikkers zijn ook overal in het paleis te vinden. Zelfs in de slaapkamer van de Farao. Hij laat de tovenaars bij zich komen, maar ze kunnen Farao niet helpen. Ze kunnen de kikkers wel laten verschijnen, maar niet laten verdwijnen!
Nu de tovenaars Farao niet kunnen helpen, laat hij Mozes en Aäron bij zich komen. Ze moeten God vragen of hij de plaag wil laten stoppen. Hij belooft dat het volk weg mag als de kikkers uit het land verdwijnen.
‘Wanneer moeten de kikkers verdwijnen?’ vraagt Mozes aan Farao. ‘Morgenochtend vroeg’, antwoordt Farao. ‘Het zal gebeuren zoals u gezegd hebt’, antwoordt Mozes. ‘Dan zult u weten dat er niemand zo machtig is als onze God.’ Mozes laat Farao zelf het tijdstip bepalen zodat hij niet kan zeggen dat de plaag toevallig ophoudt.
De Heere is de Almachtige en Hij regeert. God verhoort Mozes’ gebed en de plaag houdt op. Zelfs de kikkers die in de tuinen springen en in het veld leven, gaan dood.
Maar als de plaag voorbij is, trekt Farao meteen zijn belofte in. Het volk mag niet weg. Ook al heeft hij gezien hoe machtig de levende God is, toch wil hij niet buigen voor deze God.
Misschien denk je wel: Hoe kan dat nou? Ik zou dat nooit doen als ik er bij was geweest toen al die plagen over het land kwamen! Maar wacht eens even: Voel jij soms ook niet diep van binnen dat je eigenlijk liever je eigen gang gaat dan dat je naar de Heere luistert? Dat je dingen doet waarvan je weet dat de Heere daar verdriet over heeft, maar ze toch niet op wilt geven omdat ze zo fijn zijn? Dan doe je net als Farao. Maar dat is ook net zo gevaarlijk als het gedrag van Farao. De Heere is nog steeds diezelfde heilige God.

Slotzin
Vraag of de Heere je hart verandert als dit nog niet gebeurd is. Vraag of je Zijn stem mag horen. Hij roept je! ‘Mijn zoon, Mijn dochter (en vul dan maar je eigen naam in) geef Mij je hart!’

Gesprek

Hoe kan het dat de tovenaars ook water in bloed kunnen veranderen en kikkers kunnen laten komen?
Wat wil God de Farao vooral leren?
Vind jij het moeilijk om op God te vertrouwen of juist niet)? Kun je een voorbeeld noemen?

Samenvatting
Farao weigert het volk te laten trekken. Daarom moet Mozes Farao vertellen wat er zal gebeuren. Aäron strekt zijn staf over de Nijl uit: het water verandert in bloed. De vissen sterven, de rivier stinkt. De tovenaars kunnen dit ook doen. De Egyptenaren graven vertwijfeld naar schoon water. Na zeven dagen vertelt Mozes Farao dat kikvorsen het land zullen vullen als hij het volk niet laat trekken. Aäron strekt zijn staf uit en het krioelt van de kikvorsen. Nu de tovenaars niets kunnen doen, roept Farao de beide mannen. Hij moet aangeven wanneer de dieren moeten verdwijnen, dan zal Mozes daar om bidden. Als de Heere het gebed verhoort, verhardt Farao zijn hart.

Vragen