Bijbelgedeelte: Exodus 16

Context
Het volk Israël heeft in de oase Elim net nieuwe krachten opgedaan. Ze trekken nu de woestijn Sin binnen. Ze zijn nu ongeveer een maand onderweg vanuit Egypte. Het meegebrachte voedsel begint op te raken en het volk begint te mopperen. Zelfs zo erg dat ze zeggen dat ze liever in Egypte waren gebleven. Daar was het beter dan hier. Zo begint hoofdstuk 16 van het boek Exodus.

Kerntekst
Exodus 16:12
Ik heb de murmureringen van de kinderen Israëls gehoord; spreek tot hen, zeggende: Tussen de twee avonden zult gij vlees eten en aan de morgen zult gij met brood verzadigd worden; en gij zult weten dat Ik de HEERE uw God ben.

Doelstellingen

De kinderen zien dat opstandigheid en boosheid niet goed is.
De kinderen weten dat de Heere als een Vader voor Zijn volk Israël zorgt.
Ze zien dat de Heere ook ons elke dag weer eten en drinken geeft en ons alles geeft wat wij nodig hebben.

Zingen

Psalm 23:1; 81:8,9,11; 116:7,8; 136:4
OMK - God heeft ons niet vergeten / De Heer is mijn herder / Voor al Uw goede gaven Heer / Elke dag aan ons gegeven / Manna uit de hoge / God gaf manna, hemels brood / De Heere zorgt voor ons / Dank trouwe Heer
ZB - Onze Vader

Geloofsleer

HC zondag 10 - Van de voorzienigheid Gods
HC zondag 50 - De vierde bede - Introductie
Praat met de kinderen over hoe wij aan ons eten komen. Waar kopen wij dat? Wat moeten wij aan de mensen van de winkel daarvoor geven? (geld) Hoe komen wij aan ons geld? (werk)Wie geeft ons de kracht om te werken? Probeer de kinderen duidelijk te maken, dat wij alles van de Heere krijgen. Ook onze krachten om te werken en geld te verdienen.

Beginzin
Pffftt. Wat is het warm zeg. De zon schijnt fel in de woestijn. Daar loopt het volk Israël. Door de woestijn. Overal is zand en overal is de zon. Het is zó warm!

Vertelschets

Zie je ze gaan? Daar lopen een paar kinderen. Samen rennen ze en spelen ze onderweg. De vaders en de moeders lopen er rustig bij. De hele kleine kinderen hoeven nog niet te lopen. Ze worden gedragen. Maar de andere kinderen mogen zelf lopen. Bij hun vriendjes.
Maar na een poosje worden ze moe. Ze krijgen honger en dorst van de warmte. Snel gaan ze naar hun moeder toe. ‘Moeder, krijg ik een beetje water, ik heb zo’n dorst?’ Een klein jongetje kijkt zijn moeder aan. Moeder knikt. Het jongetje krijgt een beetje water. Het laatste. Al het water is nu op. Ook bij de andere mensen is het drinken op en bijna al het eten ook.
Hoe moet dat nu toch? Ze hadden zoveel eten meegenomen uit Egypte. Maar nog even en dan is alles op! Hoe moeten ze nu aan eten komen? En aan drinken? In de woestijn is niks te vinden. De vaders en de andere grote mannen beginnen een beetje te mopperen. Ze worden er boos van. En na een poosje gaan ze naar Mozes toe. Mozes is eigenlijk de baas van het volk Israël. Dat had de Heere gezegd.
‘Mozes, we hadden beter in Egypte kunnen blijven. Daar was vlees en brood genoeg. Hier is niets. Straks zullen we allemaal sterven van de honger.’ Met een boos gezicht kijken ze Mozes aan. Mozes wordt er verdrietig van. Hij zegt: ‘Jullie moeten niet zo mopperen. Jullie zijn eigenlijk boos op de Heere en dat is heel erg. De Heere zorgt altijd zo goed voor ons en voor jullie. Denken jullie dat we zullen sterven van de honger? De Heere is toch bij ons. Hij zal voor ons zorgen. Hij zal ons vanavond vlees geven en morgen brood.’
De mannen gaan weer weg. Als het avond wordt, kijken de mensen om zich heen. Waar zal het vlees vandaan komen? Moeten ze het bij Mozes gaan halen? Maar dan ineens, kijk eens omhoog. Kijk eens naar de lucht. Wat is dat? Vogels, allemaal vogels. Wel honderd, wel duizend vogels. En al die vogels vliegen zomaar naar de mensen toe. De Heere stuurt die vogels. Vlakbij gaan ze op de grond zitten. Iedereen kan zo de vogels pakken. Ze maken het vlees klaar. Ze eten er allemaal van.
Dan gaan ze slapen. Als ze de volgende morgen uit hun tenten komen, liggen er allemaal witte korreltjes op de grond. Wat zou dat zijn? Gelukkig weet Mozes het. ‘Dat is manna. De Heere heeft dat gegeven uit de hemel. Raap het maar op. Je kunt er heerlijke koeken van bakken.’ Eigenlijk is het brood dat de Heere uit de hemel geeft.
De mensen gaan gelijk aan de slag. Snel verzamelen ze al het manna in hun potten. Ze bakken er koeken van. Wat smaakt dat lekker. Er is voor iedereen genoeg. Er is niet te veel en ook niet te weinig. ‘Jullie mogen niets bewaren voor morgen, hoor,’ zegt Mozes, ‘want morgen geeft de Heere weer manna uit de hemel.’
Toch luisteren sommige mensen niet. Ze zijn bang dat er de volgende dag toch niets uit de hemel komt. Ze vertrouwen niet op de Heere. Stiekem bewaren ze ook manna voor de volgende dag. Zo, dan hebben ze voor morgen in ieder geval eten genoeg. Maar als ze de volgende morgen hun eten willen opeten is alles vies geworden. Het stinkt en ze kunnen het niet meer opeten. Mozes is boos op die mensen. ‘Jullie moeten vertrouwen op de Heere. Jullie moeten geloven wat Hij zegt. Er zal elke dag genoeg eten zijn voor iedereen.‘
Elke dag ligt er weer nieuw manna op de grond. Alleen op één dag niet. Op de rustdag, de sabbat. Dat is voor ons de zondag. Dan ligt er geen eten, want dan mogen de mensen niet werken. Hebben ze dan niets te eten? Jawel hoor. De dag ervoor mogen alle mensen twee keer zoveel oprapen en dat mogen ze wel bewaren. Ze hebben dan voor twee dagen precies genoeg. Op de rustdag is het nog helemaal goed. Iedereen kan er weer van eten. Wat zorgt de Heere toch goed voor Zijn volk. Ze krijgen precies wat ze nodig hebben.

Slotzin
Ook wij krijgen elke dag ons eten van de Heere. Wat zorgt de Heere goed voor ons! Wil jij ook wel de Heere graag dienen, die altijd zo goed voor je zorgt? Hij wil zo graag dat jij Hem gelooft en Hem lief hebt. Bid je elke dag?

Gesprek
Waarom zijn de mensen boos op Mozes? Op wie zijn ze dan eigenlijk ook boos? Waar komen de vogels vandaan? Wie stuurt ze? Hoe heet het eten wat elke dag op de grond ligt? Hoe ziet het er uit? Waarom is er op de rustdag geen manna? Van wie krijgen wij ons eten? Mopper je wel eens als je het eten niet zo lekker vindt? Is dat goed? Waarom? Dank jij de Heere voor het eten? Waar zorgt de Heere nog meer voor?

Samenvatting
Het volk reist door de woestijn. De HEERE wijst door middel van een wolk de weg. 's Nachts geeft de wolk licht en houdt de wilde dieren tegen. Overdag houdt de wolk de felle zonnestralen tegen. Soms staat de wolk stil. Dan mag het volk rusten. Het brood uit Egypte raakt op. Het volk moppert op Mozes en op God. 's Avonds komen er duizenden vogels; het zijn kwakkels. De mensen kunnen ze zomaar pakken. Nu hebben ze vlees te eten. 's Morgens liggen er kleine ronde korrels op de grond. De mensen noemen het 'manna'. Mozes zegt: 'Het is brood uit de hemel'. Ze mogen elke dag precies genoeg manna oprapen. Op de zesde dag verzamelen ze een dubbele hoeveelheid, ook voor de sabbat. Zo zorgt de Heere voor manna, net zo lang tot ze in het beloofde land komen.

Vragen